Zabieg fizykalny, polegającym na zastosowaniu wolnozmiennego pola magnetycznego o częstotliwości 0-50 Hz lub 60 Hz i indukcji magnetycznej o wartości 0,5 – 10 mT.
Pole magnetyczne w całości przenika ciało człowieka. Jony znajdujące się w komórkach organizmu i układzie koloidalnym są podatne na wpływ sił magnetycznych, rytmicznie przemieszczają się, powodując hiperpolaryzację błony komórkowej. Reakcje te mają korzystny wpływ na zwiększenie przemiany materii, poprawę wykorzystania tlenu przez komórki oraz wzrost ATP.
Zalety magnetoterapii:
- metoda nietermiczna, może być stosowania w ostrym stanie choroby,
- może być wykonywana przez gips, bandaż, odzież, wszczepionych nieelektrycznych
implantach elektrycznych,
- można wykonywać u dzieci.
Wskazania:
- nerwobóle, mięśniobóle,
- choroba zwyrodnieniowa stawów kończyn i kręgosłupa,
- stany po urazach stawów i mięśni (może być wykonywany przez opatrunek gipsowy),
- przewlekłe zapalenia zatok obocznych nosa, zapalenie oskrzeli,
- odmrożenia,
- osteoporoza,
- utrudnione gojenie ran,
- zaburzenia krążenia obwodowego,
- zapalenia stawów i tkanek okołostawowych
- zaburzenia przemiany materii,
- zapalenie jajników,
- owrzodzenia i zmiany troficzne podudzi.
Przeciwwskazania:
- choroba nowotworowa,
- elektroniczne implanty, np. rozrusznik serca,
- krwawienia, skłonność do krwawień,
- ciąża,
- okres naświetlań promieniowaniem jonizującym i okres badań radiologicznych,
- choroby zakaźne,
- ropne stany zapalne,
- ostre infekcje bakteryjne i wirusowe,
- gruźlica,
- zakrzepy, zagrożenia zatorami, zapalenie żył,
- ciężkie choroby serca i układu krążenia.
