PNF – proprioceptywne nerwowo-mieśniowe torowanie (Proprioceptive Neuromuscular Facilitation)
jest metodą opartą o ruchy zbliżone do tych, jakie wykonywane są w życiu codziennym. Zauważono, że wszelkie ruchy codzienne, stosunkowo rzadko zachodzą w ściśle określonych płaszczyznach, lecz mają raczej charakter międzypłaszczyznowy, diagonalny (po przekątnej), oraz spiralny, tj. zawierają element rotacji. Na bazie tych spostrzeżeń opracowano, tzw. wzorce ruchów globalnych, co jest podstawowym elementem metody. Wzorce określają początek i koniec ruchu, oraz drogę przebiegu ruchu, ale sens metody nadają określone techniki.
Badanie pacjenta bazuje na ruchach czynnych i biernych, określa jakich należy użyć wzorców i technik.
W PNF bardzo istotny jest kontakt manualny, w postaci chwytu lumbrikalnego, który nadaje (toruje) kierunek ruchu, stymuluje receptory skóry i daje możliwość pracy z oporem. Terapeuta przykłada opór manualny.
Opór jest kolejnym wyznacznikiem metody. Opór jest różny, może pozwalać na izometryczny lub izotoniczny skurcz mięśni pacjenta, działa w różnym kierunku, wyzwalając ekscentryczną lub koncentryczną pracę mięśni, poprawia kontrolę motoryczną i stabilność, poprawia czucie ruchu, pozwala osiągnąć optymalną irradiację.
Przez zastosowanie optymalnego oporu uzyskujemy promieniowanie pobudzenia – irradiację. Irradiacja daje możliwość aktywizowania chorego, osłabionego, unieruchomionego obszaru ciała, poprzez pracę silniejszymi odcinkami ciała lub mięśni w jednym łańcuchu kinematycznym pacjenta.
Stosujemy małą liczbę powtórzeń, ćwiczymy codziennie, nie męczymy.
Kontakt werbalny, czyli komendy stosujemy krótkie i zrozumiałe dla pacjenta, np. trzymaj, pchaj, ja wygrywam, ty wygrywasz.
Celem zabiegu jest:
- Torowanie funkcjonalnego ruchu,
- Wzmocnienie mięśni,
- Regulacja napięcia mięśniowego,
- Poprawa koordynacji pracy mięśni,
- Rozluźnienie mięśni,
- Zwiększenie zakresu ruchu,
- Redukcja bólu,
- Poprawa wytrzymałości mięśni,
- Poprawa czucia głębokiego,
- Poprawa stabilności i równowagi,
- Analiza i nauka chodu.
Wskazania:
- przebyte incydenty naczyniowe ośrodkowego układu nerwowego jak udary mózgu, krwotoki,
- zaburzenia obwodowego układu nerwowego,
- uszkodzenia rdzenia kręgowego,
- zaburzenia równowagi,
- stwardnienie rozsiane (SM),
- choroba Parkinsona
- choroby mięśni szkieletowych, np. dystrofie mięśniowe, zmiany zapalne, zaburzenia metaboliczne,
- pourazowe uszkodzenia tkanek miękkich,
- zmiany zwyrodnieniowe, RZS, ZZSK,
- wady postawy,
- skoliozy,
- w stanach, gdy pacjent jest nieprzytomny,
- hipermobilność stawowa,
- inne.
Przeciwwskazania:
- nie stwierdzono.
Medycyna Ortopedyczna wg CYRIAX'A
Medycyna Ortopedyczna wg Cyriax'a jest to system diagnostyczno-terapeutyczny przeznaczony dla pacjenta z dolegliwościami układu narządu ruchu. Podstawowym założeniem metody jest leczenie wzorca klinicznego. Wywiad oraz badanie funkcjonalne, które stosujemy, pozwala na uzyskanie kompletnej informacji na temat badanego pacjenta.
Metoda Cyriax'a pozwala trafnie zdiagnozować, a w dalszej kolejności zastosować odpowiednią terapię w uszkodzeniu tkanek miękkich.
